Posts

Met de juiste gel naar het front

Afbeelding
"Een pot gel! Mijn koninkrijk voor een pot gel!" Deze woorden komen niet van Lancelot of Galahad toen ze voor de spiegel stonden net voor een stiekeme date met Lady Guinevere. Maar wel van Sir Hincapie, de vergeten ridder van de ronde tafel die nooit mee ten strijde kon omwille van zijn slechte knieën. Telkens weer moest hij kniezend toekijken hoe zijn collega's helemaal opgetuigd ten oorlog trokken. Het enige wat hem restte, was volgen op zijn app hoe de anderen het deden en enkele schijnbaar enthousiaste reacties op de facebookpagina posten. [cid:image001.jpg@01D709C3.35E287B0] Het zou kunnen dat bovenstaande info geschiedkundig niet helemaal correct is. Maar dat die Hincapie wel gebaat kon zijn met enkele dosissen gel in zijn gewrichten, wordt vandaag nadrukkelijk door de medische wereld bevestigd. Althans, dat maken ze mij toch wijs. Hyaluronzuur, de meer wetenschappelijke naam voor het middel, smeert het gewricht en legt er een laag in die, weliswaar in beperkte ma

Over Omer van den Boterhoek

Afbeelding
Een Provinciale Training? In Zottegem? In het vermaledijde weekend van Werchter waarin we bang zijn om tranen met tuiten te huilen omwille van het festivalgemis? Ok, die konden we niet laten liggen. Sanne had achttien kilometer op het Valcke-schema staan, daar kon ze er wel twintig van maken. En bij mij had de dokter het licht op groen gezet om stilaan terug in actie te schieten. Twintig of zelfs tien kilometer lopen ging meniscusgewijs sowieso te veel zijn. Maar daar in Zottegem, ja, daar kan je met de fiets natuurlijk ook wel leuke dingen doen. Inloggen, inschrijven en in-de-agenda-zetten dus. Vijf rustige kilometers in het Aalsterse stadspark en enkele voorzichtige squats tijdens de eerste van een nieuwe reeks krachttrainingen later, toonden mijn knieën dat het eigenlijk ... euhm ... sorry ... twee vrouwen zijn. Als de ene te veel aandacht krijgt, wordt de andere lastig. Zeven weken gesukkel met die van rechts? Twee bezoeken aan de dokter, twee infiltraties, een scan om zes uur

Heer, vergeef me mijn jaloezie

Afbeelding
Ik geef het toe, ik ben jaloers. Ja, ik weet het, het zou niet mogen. Omdat er vandaag wel andere prioriteiten en uitdagingen zijn. En omdat jaloezie ook gewoon niet netjes is. Maar het moet er eens uit, ik moet het eens kunnen lossen, ik wil het eigenlijk gewoon roepen. Jaloers ben ik! Op jullie! Op lopers die scherp staan. Lopers met machtige vooruitzichten, ook al gooit een rotvirus misschien roet in het eten. Lopers die op zaterdag ten miles lopen om hun provincie te verdedigen. Lopers die de halve marathon knallen rond hun kot. Lopers die in een estafette van drie losjes, vrolijk en fluitend een marathon lopen. Ja. Jaloers ja. Intussen zit "den dezen" knarsetandend thuis. Gelukkig was die laatste marathon, Chicago 18, een geweldige ervaring en denk ik steeds breed glimlachend terug aan de euforie aan de finish, de pinten in de namiddag in de hotelbar en de geweldige bende waarmee we ginder in the Windy City waren. Maar toen ik terug was, ben ik een s

Revalideren ... van weken naar maanden

Afbeelding
“Drie weken”, zei hij, “drie weken en dan kan je naar de kine. En na zes weken kan je opnieuw beginnen lopen.” Het was half mei en ’s lands meest vermaarde heupspecialist knipte het licht aan het einde van de tunnel aan. Ik wandelde niet, maar ik zweefde naar buiten. Breed glimlachend met in mijn hoofd de woorden “kijkoperatie”, “volledig herstel” en “terug als nieuw” die op een mentaal springkasteel op en neer sprongen. Ik dacht dartelend naar mijn auto te gaan om het goede nieuws aan het thuisfront te melden. Maar die dekselse labrumscheur (waar ik tot tien minuten voordien nog nooit van gehoord had) in mijn heup, zette mijn voeten snel weer op de grond. Bon, op zoek naar de meeste geschikte datum voor die operatie dus. Het kon al de week nadien, maar dat was te snel. Ik heb immers het witte-jassen-syndroom. Als ik bij de dokter ga en die moet mijn bloeddruk nemen, schiet die de hoogte in alleen al door er aan te denken. Mijn psyche had dus echt wat tijd nodig om te we